بررسی میزان سلامت عمومی روان در یک منطقه شهر تهران: مطالعه قند و لیپید تهران

مقدمـه: شاخص‌های سلامت روان ارتباط مستقیمی با ابتلا به بیماری‌های غیرواگیر جسمی و اختلالات روانی دارند. اطلاع از چگونگی این شاخص‌ها، نقش مهمی در برنامه‌ریزی سیاستگذاران بهداشتی جهت پیشگیری از بیماری‌های غیرواگیر ایفا می‌کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان سلامت عمومی روان در بزرگسالان ساکن منطقه 13 شهر تهران در قالب بخشی از مطالعه آینده‌نگر قند و لیپید تهران انجام شد. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی 927 نفر از ساکنان بالای 20 سال منطقه 13 تهران به تصادف انتخاب شدند. فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه 28 سؤالی سلامت عمومی (GHQ-28) که قبلاً برای جمعیت ایرانی معتبر شده بود توسط افراد مورد مطالعه تکمیل شد. در این پرسشنامه نمره برش6 جهت شناسایی و غربالگری اختلالات روانی در نظر گرفته شد. برای مقایسه امتیاز حیطه‌های مختلف بین دو جنس، وضعیت تأهل، سطح سواد از آزمون‌های پارامتری من‌ـ ‌ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد. همچنین برای مقایسه نسبت وجود اختلال روانی در گروه‌های مختلف از آزمون مربع کای و جهت بررسی عوامل مؤثر در تعیین گروه مشکوک به اختلال روانی از رگرسیون لجستیک استفاده شد. یافته‌ها: مجموعاً 401 (3/43%) مرد و 526 (7/56%) زن مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آنان 489 (8/52%) نفر مشکوک به اختلال روانی (امتیاز 6 و بالاتر) بودند. میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه 4/5±0/7 با میانه 6 و مقیاس‌های پرسشنامه شامل جسمانی‌سازی علایم، اضطراب و اختلالات خواب، اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی به ترتیب 7/1±2/1، 0/2±7/1، 0/2±4/3 و 4/1±75/0 (انحراف معیار±میانگین) بود. میانه مقیاس‌های مذکور به ترتیب 0، 1، 3 و 0 محاسبه شد. فراوانی زنان با نمره 6 و بالاتر )نمره برش) به میزان معنی‌داری بیشتر از مردان بود (7/59% در مقابل 43/6%، 001/0(p